Şu sıralar,
günümün büyük kısmı; ya mutfakta
ya da kızımın giysilerini paketleyip kaldırmakla geçiyor..
Bunca telaşenin arasında da bir kaç sakarlık oluyor ki, bu en çok üzüldüğümdür..
Bu takımı en can arkadasım, kızım daha karnımdayken alıp getirmişti.. O zamanlar 6 aylık olup, bu cicis bardaktan,tabaktan yemek yiyeceğini hayal ederdim..
Takımın önce kasıgı,sonra kasesi simdi de bardağı kırıldı.. Çok da canım sıkıldı, aslında esyaya önem vermem ama hem manevi değeri hem de kızıma ait olması biraz üzdü beni..
Neyse,hayırlısı...
3 yorum:
saglik olsun ya uzulme.cocuk buyuturken idarelik seyler kullanmak gerek onu anladim yemek takimimdan 3 tane tabak kalinca!insallah arkadasin tekrar yenisini getirir))mutfak maceralarini bekliyorum canim kolay gelsin.sevgiler..
gecmıs olsun ama annem hep cana gelecegıne mala gelsın der belkıde bır tesellı :)
üzülme diyecem ama fayda etmeyecek biliyorum, çünkü bende manevi değeri olan eşyalarımın kaybolmasına, kırılmasına takarım kafayı.
Yorum Gönder